ای دهنت پر زگهرهای عشق

می زده باده صهبای عشق

شعر من از اینهمه بی تو گرفت

ماه شده فاقد شبهای عشق

یک قدمی تا دل بیدل بزن

ای قدمت سبزه پهنای عشق

موی فشان رکعت بی منتهاست

سجده گهم موی معمای عشق

شهر پر از همهه چشم تو است

چشم نگهدار ز دروای عشق

بال بزن بادیه دل گرفت

ماهیت و دست دل و پای عشق

نی لبک شعر من از هوش رفت

ای نفس نافذ تنهای عشق

گر نکشی دست نوازش سرم

می کشم از جور و نقدای عشق

چونکه کشم گرم تنت در تنم

مست شوم مست به ماوای عشق

لب چو به لبهای تو مدهوش شد

ترجمه شد عشق به معنای عشق

سر چو به زانو تو بنهاد دل

جان و دلم مانده تولای عشق

26فاراب